Vrolijk Kerstfeest
Onze kinderen kijken altijd uit naar de laatste maanden van het jaar. Het begint al met Halloween, en daarna volgen Sint Maarten, de aankomst van Sinterklaas, Sinterklaasavond, kerst en oud en nieuw elkaar in hoog tempo op. Het is de periode van kaarsjes aan, dekentjes op de bank en hopen dat er sneeuw valt. Het is voor ons de periode van samen zijn en family-time.
Maar als pleegzorggezin vind ik het vaak de moeilijkste periode van het jaar. De maanden waarop onze pleegkinderen zo met hun neus op de feiten geduwd worden. Hun pijn zo duidelijk naar voren komt. Ze hun plek moeten vinden in een bestaand gezin, en met het gemis van hun eigen familie moeten dealen.
Het is daarom ook de periode dat we nog meer dan anders moeite doen om het contact met de ouders van onze pleegkinderen tot stand te brengen. We op zoek gaan naar oplossingen om de feestdagen een zo mooi mogelijke herinnering te maken en daarvoor moeten we vaak al maanden daarvoor investeren in onze samenwerking met de ouders.
Twee jaar terug hadden we met kerst een jongetje bij ons wonen
Tweede kerstdag vieren we altijd met het gezin. Meestal is ons crisis pleegkindje gewoon daarbij, maar dit keer was het anders. Onze pleegzoon had zo'n hechte en goede band met zijn vader dat we overwogen zijn vader ook uit te nodigen bij het kerstdiner. Tegelijk voelde dat niet goed. Maar er waren ook twijfels. Zouden we onze afstand tot deze vader nog wel kunnen bewaren als dat nodig was? En zou het niet heel confronterend zijn om bij ons te zijn en de warmte van het gezin met kerst te voelen? Voor we eruit waren loste de vader het al voor ons op. Hij wilde tweede kerstdag samen met zijn zoon doorbrengen. Samen hebben we het aangevraagd bij jeugdzorg. En dat werkte goed.
Twee jaar geleden zijn we begonnen met ons rondje Nederland. Op de deur van de woonkamer hangt een grote kaart van Nederland en elke kerst- en voorjaarsvakantie trekken we eropuit om de kinderen een nieuw stukje Nederland te laten zien. Na Afloop van de reis wordt de plek gemarkeerd met een sticker op de kaart. In de afgelopen twee jaar is het aantal stickers al behoorlijk gegroeid en onze kinderen krijgen een steeds uitgebreider beeld van ons land.
Dus toen we tijdens de kerstvakantie een pleegkindje opvingen, wilden we deze eigenlijk gewoon meenemen op onze vakantietour.
Onze pleegzoon had een heel goed contact met zijn vader en wij inmiddels ook. Elke week kwam hij bij ons langs om zijn zoon op te halen voor een middagje voetballen in het park, wat drinken bij de McDonalds of gewoon een stukje wandelen. Onze pleegzoon keek ernaar uit en zijn vader ook. Het waren mooie momenten voor hem en zijn vader Het was hartverwarmend te zien hoe zijn vader deze middag altijd wist in te vullen zonder dat zijn zoon geconfronteerd werd met het feit dat zijn vader op straat leefde en geen vast plek had om te wonen.