Roze is voor meisjes

Kunnen zijn wie je bent is voor mij één van de belangrijkste eigenschappen in het leven. Maar om zover te komen, moet je weten wat de mogelijkheden zijn. Alleen dan kun je eerlijke keuzes maken om erachter te komen wie je bent en wat je wilt.

Onze pleegzoon is 6 maanden bij ons als hij van Sinterklaas op school een roze pen krijgt. Met afschuw bekijkt hij de pen voordat hij deze in de vuilnisbak gooit. Hij komt boos uit school. De andere kinderen zijn wel blij met hun kado. Het is een geheimschriftpen. De inkt wordt zichtbaar met Uv-licht. De hele middag schrijven ze boodschappen aan elkaar. Onzichtbaar voor de vijandelijke moeder-troepen. De kleur van de pen lijkt hen niet op te vallen en doet in ieder geval niets af aan de coolheidsfactor.

Onze pleegzoon heeft direct spijt van zijn besluit om de roze pen weg te gooien. "Weet je" zegt hij "Ik wist niet dat de pen dit kon". Het is zijn manier om woorden te geven aan zijn spijt. "Maar hij was roze, en roze is voor meisjes" vervolgt hij. Hij klinkt zelf niet erg overtuigd en vraagt de andere jongens naar hun mening. "Waarom spelen jullie met roze pennen? Roze is voor meisjes." De kinderen kijken fronsend naar hem op. " Waarom niet?" is hun korte antwoord. "De pen is vet."

Drie weken later ziet onze pleegzoon zijn ouders. Hij heeft een tekening gemaakt waar hij zelf de kleuren voor heeft uitgezocht. Zijn ouders zijn verrast. "Wat een hoop kleuren, dat doe je normaal nooit" zegt zijn vader. Onze pleegzoon glimt en antwoord zachtjes:" Dit is wat ik zelf mooi vind."

Het is het beste bericht wat ik die dag kan horen. De wereld is weer een stukje mooier geworden.