Puzzelen

Als kind puzzelde ik graag samen met mijn oma. Eindeloos kon ik op zoek zijn naar dat ene missende stukje om vervolgens met veel plezier op zoek te gaan naar de volgende.

Na mijn studie ging ik aan de slag als docent. Als docent en mentor van pubers vond ik het de mooiste beloning als ik een leerling echt bereikte. En ook nu mag ik voor mijn werk bij Science Center NEMO weer puzzelen. Op zoek naar een manier om de bezoekers zichzelf en de wereld om zich heen te laten ontdekken en te onderzoeken. Om vragen te stellen en na te denken.

Sinds een half jaar vangen we een jongen van zes op die ongelooflijk snel gewend is bij ons. We hebben elkaar beetje bij beetje leren kennen en inmiddels verkent hij grenzen. Onze en zijn eigen.

Het is weekend als we naar de kapper gaan. Tijdens het wachten heeft hij snel contact met de andere klanten. Dan komt hij stil naast mij zitten. Als ik vraag wat er is antwoordt hij boos: "ik moet naar de wc". Naar de wc, die puzzel hebben we inmiddels opgelost. Het betekent " Er is iets, maar ik wil het je niet vertellen." Ik weet nu dat afwachten in dit geval de beste optie is. Niet veel later komt hij dan ook voor me staan en zegt hard:" Je bent niet mijn mama, niet mijn echte mama" en zachter:" Ik wil niet dat mensen jou mijn mama noemen." We hebben de aandacht van de hele kapperszaak als ik antwoord:" Je hebt gelijk, ik ben ook niet je mama." Het is niet het antwoord wat hij wil horen. Zijn ogen worden donker, hij gaat boos naast me zitten en fluistert:" Dat mag je niet zeggen. Nu hebben anderen het ook gehoord!"

Even later zijn we aan de beurt. Alle boosheid is vergeten. We hebben een kapper met dezelfde naam als zijn papa. Dat komt dus helemaal goed. Bij de vraag hoe het geknipt moet, zegt onze pleegzoon dan ook vol vertrouwen:" Net zoals papa het knipt graag." De kapper weet inmiddels dat ik niet zijn mama ben en vraagt mij hoe papa zijn haar knipt. Ik moet hem het antwoord schuldig blijven.

De kapper is verward, maar ik krijg een tevreden blik van onze pleegzoon. En dat maakt me blij. Weer een puzzelstukje opgelost; Hij mag zeggen dat wij niet zijn ouders zijn, omgekeerd niet. Check!

En dus, als mensen mij vragen waarom ik crisispleegouder ben, dan antwoord ik dat ik graag puzzel, want pleegzorg is puzzelen. Op zoek naar het karakter van het kind en de manier van opvoeden die bij het kind, maar ook bij ons past. Bij ieder kindje opnieuw.