Dank je wel lieve pleegkinderen

2018. Een jaar vol herinneringen aan onze pleegkinderen. We hebben Zuid-Afrikaanse lekkernijen geproefd, straattaal geleerd, nieuwe restaurants leren kennen. Maar ook hebben we pijn, verdriet en teleurstelling gezien. Ervaren hoe de kinderen hun gemis aan familie een plekje probeerden te geven. Het jaar is alweer voorbij, het is tijd om terug te kijken.

Begin van het jaar woonde een meisje van 15 bij ons. Het was een goede match met onze kinderen. Ze had net als onze dochter een passie voor dansen en kon bij onze zoon terecht met tienerhumor die alleen hij wist te waarderen. En hoewel het regelmatig hard werken was, genoten we van een periode met drie tieners in huis. Na 4 maanden bij ons kregen we te horen dat ze bij haar opa en oma mocht wonen. Het was heerlijk dat ze terecht kon bij familie waar ze zo'n goede band mee had. In juli kwamen we haar bij de dansschool weer tegen. Ze was over naar de vierde met een goed rapport. Ze woonde met veel plezier bij haar opa en oma. Haar leven was weer op de rit.

In de lente vingen we een jongen van 14 op die niet los kon komen van vrienden en familie. Mensen die niet het beste voor hem wilden, die zijn vertrouwen beschaamde. Vanuit zijn liefde voor hen, kwam hij steeds dieper in de problemen. De korte tijd bij ons was heftig voor ons allemaal. Met sneltreinvaart werden we zijn problemen in gezogen. Het opende onze ogen hoe makkelijk je de verkeerde afslag neemt en hoe belangrijk het dan is de mensen om je heen te hebben waar je op kunt bouwen, ongeacht je gedrag.

Deze zomer vingen we 6 jongeren op tijdens de zomervakantie. Eenzaamheid, verlies, en een zoektocht naar zelfstandigheid begeleidden we gedurende vier weken in de zon. Het was een bijzonder proces. Een snelkookpan van emoties. We hebben vaak gelachen, maar ook soms gehuild. Aan het einde van de zomer was voor iedereen een plek gevonden om te kunnen wonen.

Eén van de kinderen die we opvingen tijdens de zomervakantie bleef bij ons wonen. Een jongetje met een heftige geschiedenis van huiselijk geweld. Hij was 8 jaar en was in de eerste helft van 2018 druk bezig geweest te herstellen van een hersenbeschadiging. Het was een lieve, sociale jongen, die heel hard op zoek was naar bevestiging en erkenning. Een jongetje dat graag gezien wilde worden en beloond voor wat hij allemaal kon, maar die het ook lastig vond te accepteren wat hij nog niet kon. Vlak voor de herfstvakantie hoorden we dat er een plek voor hem gevonden was in een kleinschalige groep, gespecialiseerd in de zorg die hij nodig had. Met veel plezier ging hij erheen en vol vertrouwen zwaaiden we hem uit.

2018. Het was een bijzonder jaar met sterke, veerkrachtige en moedige kinderen. Kinderen waar wij ons leven even mee mochten delen. Kinderen waarvan wij zo veel geleerd hebben.

Dankjewel lieve pleegkinderen, we wensen jullie een prachtig mooi nieuwjaar.