2018. Een jaar vol herinneringen aan onze pleegkinderen. We hebben Zuid-Afrikaanse lekkernijen geproefd, straattaal geleerd, nieuwe restaurants leren kennen. Maar ook hebben we pijn, verdriet en teleurstelling gezien. Ervaren hoe de kinderen hun gemis aan familie een plekje probeerden te geven. Het jaar is alweer voorbij, het is tijd om terug te...

Vrijdag worden we gebeld. Er is een plek nodig voor het weekend. Op dat moment weet de jongen in kwestie nog maar net dat hij niet meer naar huis kan. Enkel het ritje van jeugdzorg naar ons krijgt hij de tijd te wennen aan deze gedachte. Het zet zijn wereld op zijn kop.

6 jaar geleden zaten de onderzoekers van Spirit bij ons aan tafel. Ik weet nog goed het moment dat zij vroegen wat wij belangrijk vonden in onze opvoeding. We vielen even stil. Daar moesten we even over nadenken. We hadden eigenlijk nooit uitgesproken wat wij belangrijk vonden. We luisterden naar ons gevoel en probeerden onze kinderen zo goed...

Wat ons misschien wel het meest heeft verbaasd bij onze pleegkinderen, is de hoeveelheid communicatiemiddelen die zij meebrengen. Onderbroeken, broeken, t-shirts en tandenborstels worden thuis achtergelaten, maar de mooiste apparatuur komt standaard met hen mee. Vele Telefoons, laptops, spelcomputers en tablets zijn ons huis al binnengebracht.

Ik schaam me ervoor nu het zo zwart op wit staat, maar het is de werkelijkheid. In alle hectiek van een crisisplaatsing vergeten we soms hoe belangrijk de familie van onze pleegkinderen is. Gelukkig worden we er altijd weer aan herinnerd.

Als onze pleegzoon twee maanden bij ons is, gaan we een week op vakantie naar zeeland. Bij terugkomst zijn we ten einde raad. Van vakantie is er die week niets gekomen. We zijn uitgeput als we thuiskomen en weten niet meer wat we moeten doen. We voelen ons thuis politieagent. Speelgoed gaat stuk. Onze pleegzoon lijkt feilloos aan te voelen...

Ik ben opgevoed met 'niet zeuren, maar doorgaan'. "Juist meisjes moeten doorzetten" zei mijn moeder vaak. Ik vroeg me als kind af waarom juist meisjes moesten doorzetten, maar het resultaat is er, ik geef zelden op. Het heeft mij geholpen in het soms weerbarstige contact met de ouders van onze pleegkinderen.

Kunnen zijn wie je bent is voor mij één van de belangrijkste eigenschappen in het leven. Maar om zover te komen, moet je weten wat de mogelijkheden zijn. Alleen dan kun je eerlijke keuzes maken om erachter te komen wie je bent en wat je wilt.

Onze kinderen kijken altijd uit naar de laatste maanden van het jaar. Het begint al met Halloween, en daarna volgen Sint Maarten, de aankomst van Sinterklaas, Sinterklaasavond, kerst en oud en nieuw elkaar in hoog tempo op. Het is de periode van kaarsjes aan, dekentjes op de bank en hopen dat er sneeuw valt. Het is voor ons de periode...

"Fouten maken mag, want van je fouten leer je." "Probeer je open te stellen voor andere meningen." We proberen het onze kinderen met de paplepel in te gieten, maar zelf kunnen we ook nog wat leren.

Als kind puzzelde ik graag samen met mijn oma. Eindeloos kon ik op zoek zijn naar dat ene missende stukje om vervolgens met veel plezier op zoek te gaan naar de volgende.